Zarząd Zieleni Miejskiej

Park im. Władysława Czarneckiego położony jest na Winogradach, na terenie Osiedla Przyjaźni, w pobliżu pętli tramwajowej Połabska, częściowo wzdłuż Alei Solidarności.

Zajmuje blisko 6 hektarów powierzchni (57 751 m²). Znajduje się w nim plac zabaw, boisko do gry w piłkę nożną oraz oddana do użytku w 2014 roku siłownia na wolnym powietrzu.

Park ten został zaaranżowany pod koniec lat 80., częściowo na terenach dawnych budynków gospodarczych spółdzielni mieszkaniowej oraz zdewastowanych nieużytkach. Pierwotnie nosił nazwę "Park XXX-lecia PRL", aż do 2003 roku, kiedy to decyzją Rady Miasta Poznania nadano mu imię Władysława Czarneckiego.

Cumowały tu sterowce

W winogradzkim parku zachowały się betonowe bloki z obręczami, tzw. cumy, do których mocowano niegdyś sterowce lądujące w pobliżu nieistniejącej już hali zeppelinów.

Halę tę zbudowano w 1913 roku z przeznaczeniem dla mierzącego 140 metrów długości sterowca Zeppelin Z4, stąd potoczna nazwa Cepelinhala. Obiekt miał 170 metrów długości, 28 metrów wysokości i 36 metrów szerokości. Stacjonowały tam m.in. niemiecki LZ 30 Z XI oraz (krótko) polski sterowiec Lech.

Hala została zdobyta 6 stycznia 1919 roku przez Powstańców Wielkopolskich. Zdeponowany tam sprzęt znacząco przyczynił się do powstania polskiego lotnictwa wojskowego (obok samolotów zdobytych na Ławicy). 5 maja 1919 roku, w oparciu o zdobyty materiał, zorganizowano 1. Polową Kompanię Aeronautyczną pod dowództwem por. Sławomira Bilka. W Poznaniu powstała również Oficerska Szkoła Aeronautyczna, zatwierdzona przez Naczelną Radę Ludową. Szkolenia prowadzone były według instrukcji francuskich, ale na sprzęcie niemieckim. Halę zwiedzał m.in. Charles de Gaulle, późniejszy generał brygady i prezydent Francji.

Pierwszy balon obserwacyjny Parseval-Sigsfeld wystartował stąd 23 lipca 1919 roku. Jeszcze w tym samym roku do Polski dotarły balony francuskie i amerykańskie. Dowództwo Wojsk Aeronautycznych zostało przeniesione do Warszawy i tam ostatecznie rozformowane. Hala miała zostać przekazana na potrzeby przemysłu filmowego - planów tych nie zrealizowano. Reżyser Władysław Dzwonkowski chciał wzorować się na niemieckiej wytwórni Tobis Klang Film, mieszczącej się w hali sterowców.

Lądowisko przy hali, tzw. Łąka Zeppelinów (Zeppelinwiese), stało się areną intensywnych walk pancernych podczas bitwy o Poznań pod koniec II wojny światowej. Jedyny niemiecki czołg Tygrys walczący w Poznaniu zniszczył tam kilkanaście pojazdów Armii Czerwonej. Po wojnie okoliczna ludność rozebrała drewniane elementy zbombardowanej przez Sowietów hali.

Patronem architekt

Władysław Czarnecki - patron parku - był architektem związanym z Poznaniem, profesorem Politechniki Poznańskiej i twórcą układu przestrzennego miasta. Jednym z jego pierwszych projektów był Miejski Ośrodek Zdrowia przy ul. Słowackiego. Zaprojektował również kamienicę na rogu ul. Głogowskiej i Berwińskiego.

Pod jego kierownictwem Wydział Rozbudowy Miasta opracował pierwszy ogólny plan rozwoju Poznania. Zakładał on zrównoważony rozwój komunikacji, usług, ośrodków społecznych i terenów zieleni. W jego ramach powstała koncepcja układu klinowo-pierścieniowego miasta - tzw. "klinów zieleni".

W 1939 roku walczył w szeregach Armii Poznań, a dwa lata później - w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich.

Po wojnie objął stanowisko naczelnika Wydziału Budownictwa i Architektury w Zarządzie Miasta Poznania, które sprawował do 1950 roku. W latach 1956-1962 kierował Wyższym Studium Urbanistyki i Planowania Regionalnego w Poznaniu. Wykładał m.in. na Politechnice Poznańskiej i Wrocławskiej. Zmarł 18 lutego 1983 roku w Pniewach.

Przy jednej z głównych alejek parku, po północnej stronie - od strony Alei Solidarności - znajduje się pomnik z tablicą pamiątkową poświęconą Władysławowi Czarneckiemu. Został on ufundowany przez Stowarzyszenie Architektów Polskich w Poznaniu.

► ZOBACZ TAKŻE: Rozpoczęły się prace związane z rewitalizacją Parku Czarneckiego